مقدمه: ابتلا به سینوزیت مزمن در اثر اختلالات میکروآناتومیک خصوصا راه های هوایی باریک و نواحی تماس مخاطی در بینی و سینوس ها ایجاد می شود. از جمله عوامل زمینه ساز می توان از انحراف سپتوم بینی نام برد. از این رو هدف این مطالعه تعیین فراوانی نسبی شدت سینوزیت در بیماران دچار انحراف بینی، تاثیر سن افراد دچار انحراف بینی در شدت سینوزیت مزمن و تاثیر شدت انحراف بینی در شدت سینوزیت مزمن می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی- توصیفی 109 فرد بالغ با سینوزیت مزمن که دارای رادیوگرافی واترز و سی تی اسکن بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در این بیماران وجود انحراف تیغه بینی و عدم وجود فاکتورهای مستعد کننده دیگر سینوزیت محرز بود. اطلاعات با استفاده از آزمون Spearman و آزمون همبستگی تجزیه و تحلیل گردید (a=0.05).یافته ها: همه بیماران علاوه بر سینوزیت دارای انحراف بینی بودند که نشان دهنده ارتباط قوی بین انحراف بینی و ایجاد سینوزیت مزمن می باشد. بیشترین فراوانی مربوط به گروه سنی 29-20 سال و کم ترین فراوانی مربوط به گروه بالای 50 سال بود. بین افزایش شدت سینوزیت و افزایش شدت انحراف تیغه بینی با افزایش سن ارتباط معناداری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به محدودیتهای این مطالعه ارتباط قوی بین افزایش شدت انحراف بینی و شدت سینوزیت وجود داشت.

زمینه و هدف: پولیپوزهای سینونازال یکی از اختلالات شایع دستگاه تنفسی است که سبب کاهش کیفیت زندگی بیمار و بروز عوارض ثانویه در آن­ها می شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان شدت انحراف سپتوم بینی در بیماران مبتلا به پولیپوز سینونازال عود کننده و غیر عود کننده طراحی شد.       روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مورد-شاهدی است که در فاصله سال های 1397 تا 1402 در بخش گوش-حلق و بینی بیمارستان غرضی اصفهان انجام گرفت. 80 بیمار مبتلا به پولیپوز سینونازال به دو گروه 40 تایی شاهد (بیماران دارای پولیپوز سینونازال غیر عود کننده) و مورد (بیماران دارای پولیپوز سینونازال عود کننده) تقسیم شدند. برای این منظور در نمونه سی­تی اسکن قبل از جراحی، ساختارهای آناتومیکی بینی و سینوس های پارانازال مورد ارزیابی قرار گرفته و شدت انحراف سپتوم بینی با استفاده از نرم افزار OsiriX محاسبه شد. یافته ­ها: در گروه عود کننده میانگین زاویه انحراف سپتوم بینی 4. 52±11. 65 درجه و در گروه غیر عودکننده 3. 76±9. 7 درجه بود. بر اساس تست تی­ مستقل، بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود داشت (0. 039= p). همچنین نتایج نشان داد که ابتلا به آسم (0. 043= p) و استعمال دخانیات (0. 039= p) سبب تغییر معنی دار در گروه های مورد مطالعه می گردد. نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد پولیپوز سینونازال عود کننده بیشتر از غیر عود کننده سبب انحراف شدید سپتوم می شود. اظهار نظر قطعی در مورد این موضوع منوط به بررسی دقیق تر با حجم نمونه بالاتر و همچنین بررسی ریسک فاکتورهای دخیل در عود مجدد پولیپوزها می باشد.

اشکال در تنفس از طریق بینی بعد از عمل رینوپلاستی مشکلی جدی است و ممکن است علی رغم نتیجه ظاهری زیبای عمل جراحی، بیمار از نتیجه جراحی ناراضی باشد. اتیولوژی انسداد بینی بعد از رینوپلاستی فاکتورهای متعددی را شامل می شود ولی این فاکتورها به طور اساسی از تداخل دوسری عوامل، شامل بیماریهای تشخیص داده نشده بینی که قبلاً وجود داشته اند مانند "انحراف سپتوم، هیپرتروفی شاخکهای بینی و بیماریهای مخاطی بینی" و از سوی دیگر کاهش در سطح دریچه بینی بعد از عمل رینوپلاستی می باشند. برای جلوگیری از بروز انسداد بعد از عمل رینوپلاستی جراح باید دفرمیتی های آناتومیک موجود در بینی را به درستی تشخیص داده و در حین جراحی اصلاح کند. از سوی دیگر جراحی در منطقه دریچه بینی باید با احتیاط کامل و به روش کنسرواتیو و با علم به این مطلب که باریک کردن دریچه بینی می تواند باعث انسداد شدید جریان هوا و اشکال در حین تنفس کردن شود، انجام پذیرد.

سلولهای هوایی گاهی در درون قسمت استخوانی سپتوم دیده می شود و در معدودی مقالات و کتب به آن اشاره شده است. شیوع این تنوعات بالینی تاکنون به درستی ارزیابی نشده است- مطالعه ای هم اکنون در این جهت توسط نگارنده مقاله در حال انجام است- بیمار معرفی شده دار موکوسل درون این سینوس شده که برای بیمار احساس گرفتگی بینی طولانی مدت کرده است.در بررسی مقالات و کتب مرجع و مدلاین تاکنون مورد مشابهی گزارش نشده است.

مقدمه : دفورمیتی سپتوم بینی شایع ترین تنوع آناتومیکی ناحیه سینونازال است و می تواند احتمال سینوزیت، سردرد، درد صورت، تنفس صدا دار و انسداد بینی را افزایش دهد. مطالعه حاضر به بررسی فراوانی مدل های انحراف تیغه بینی (NSD) و اپسیفیکیشن سینوس های پارانازال و ارتباط آنها با جنس و سن با استفاده از توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی (CBCT) پرداخت. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی حاضر بر روی 387 نمونه از اسکن CBCT سینوس های پارانازال انجام شد. انحراف سپتوم بینی بر اساس طبقه بندی ملادیناMladina) ) و Opacification سینوس های پارانازال بر اساس سیستم امتیاز دهی Lund-Mackay ارزیابی شد. کات های بیشتر از 2 میلی متر برای افزایش ضخامت مخاط به عنوان یک وضعیت غیر نرمال انتخاب شد. نتایج با استفاده از روش های آماری توصیفی گزارش شد. پس از جمع آوری اطلاعات ، داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: تعداد 387 نمونه مورد بررسی قرار گرفت و در 8/61 درصد افراد ، NSD مشاهده شد. تایپ 1 انحراف سپتوم بینی دارای بیشترین فراوانی بود و پس از آن تایپ 5 قرار داشت. در این مطالعه 1/59 درصد از زنان و 9/66 درصد مردان مبتلا به NSD بودند. Opacification در سینوس های پارانازال در 6/63 درصد موارد مشاهده شد. زمانی که سینوس های چپ و راست جداگانه در نظر گرفته شدند، سینوس های ماگزیلاری و اتموئید قدامی بیشترین تاثیر پذیری را نشان دادند. بین فراوانی وجود انحراف سپتوم بینی و Opacification سینوس های پارانازال با گروه های سنی مختلف ارتباط معناداری یافت شد، که بیشترین میزان آنها در افراد بالاتر از 42 سال دیده شد. نتیجه گیری: در این مطالعه، فراوانی NSD و Opacification سینوس های پارانازال تفاوت معناداری را بین دو جنس مرد و زن نشان نداد، اما بین فراوانی آنها و گروه های سنی ارتباط یافت شد.

کندروسارکوم سر و گردن از تومورهای بسیار نادر است که در این مقاله یک مورد آن که به بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان رسول اکرم (ص) معرفی شده گزارش شده است. تومور به صورت وسیع نواحی سپتوم بینی، سینوس های اتمویید خلفی، اسفنویید، و اینتراکرنیال را درگیر کرده و درمان آن را با مشکل مواجه ساخته بود. تاخیر در مراجعه و یا تشخیص باعث وسیع تر شدن تومور می شود. مهمترین علامت آن انسداد بینی و خونریزی، و درمان انتخابی آن رزکسیون کامل جراحی می باشد.

زمینه و هدف: اختلالات تصویربرداری در سینوس های پارانازال به عنوان یک یافته اتفاقی در MRI در مقالات ذکر شده است ولی شیوع آنها در ایران مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی این یافته ها در سینوس های پارانازال و همینطور بررسی شیوع، محل درگیری و نوع اختلالات سینوس های پارانازال می باشد.روش بررسی: تصاویر T2-weighted MRI در 256 بیمار که مبتلا به بیماری های غیر از بیماری های مربوط به سینوس های پارانازال بودند بین سال های 82-81 مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها براساس موقعیت آناتومیکی و شاخص های تصویربرداری اختلالات موجود بررسی و اطلاعات موجود در فرم های مخصوص براساس وجود کدورت سینوس ها، ضخیم شدگی مخاطی به میزان مساوی یا بزرگتر از پنج میلی متر بود، وجود سطح مایع- هوا، کیست احتباسی و پولیپ ثبت گردید و یک طرفه یا دو طرفه بودن درگیری و انحراف سپتوم نیز مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: اختلالات سینوس در 110 بیمار (%42.9) از 256 بیمار دیده شد. سینوس ماگزیلا (%66.4) و پس از آن سینوس اتموئید (%63.6) شایع ترین محل درگیری بودند. شایع ترین اختلال ضخم شدگی مخاط بود. انحراف سپتوم به میزان معنی داری در بیمارانی که سینوزیت داشتند بالاتر بود (29% در مقابل (P<0.01-%19.1. 23.4% از بیماران انحراف سپتوم داشتند که بصورت معنی داری در بیماران با سینوزیت بیشتر بود (29% در مقابل %19.1، (P<0.01. با بررسی بر روی شرح حال بیماران دارای اختلال سینوس معلوم گردید که 85% از آنها از سرفه، گرفتگی بینی، ترشحات بینی، درد فاسیال و ترشحات پشت حلق (PND) شکایت داشتند و در 24% آنها شخیص سینوزیت مزمن داده شده بود.نتیجه گیری: نتایج نشانگر شیوع بالای اختلالات اتفاقی در سینوس های پارانازال بود که با مشکلات اصلی بیمار که مراجعه کرده بودند مرتبط نبود.

مقدمه: انحراف سپتوم بینی و هیپرتروفی آدنوئید ها و لوزه های کامی، دو مورد از علل شایع انسداد نازوفارنکس و به دنبال آن تنفس دهانی در کودکان هستند. امروزه پذیرفته شده است که تنفس دهانی مزمن بر رشد و تکامل کرانیوفاسیال تاثیر می گذارد. هدف از این مطالعه ارزیابی تفاوت های مورفولوژی کرانیوفاسیال در کودکان دارای دو عامل سببی مختلف تنفس دهانی می باشد.روش کار: این تحقیق بین سال های 86-1384 بر روی 47 کودک 10-6 ساله که عمدتا تنفس دهانی داشتند، انجام شد. پس از معاینات معمول گوش، گلو و بینی، بیماران بر اساس علت انسداد نازوفارنکس به دو گروه تقسیم شدند: گروه 1، باهیپرتروفی آدنوئید و گروه 2، با انحراف سپتوم بینی، جهت ارزیابی مورفولوژی کرانیوفاسیال، سفالومتری لترال از بیماران به عمل آمد. اطلاعات به دست آمده با  آزمون های T-student و Mann-Whitney  مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.نتایج: از لحاظ شیب پلان های مندیبولار و پالاتال، رابطه قدامی خلفی ماگزیلا و مندیبل نسبت به قاعده جمجمه و نسبت های ارتفاع صورت، تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه کودکان با تنفس دهانی مشاهده نشد. تنها زوایای گونیال و کرانیوسرویکال در کودکان با هیپرتروفی آدنوئید به طور معنی داری بیشتر بود (p<0.05).نتیجه گیری: در این مطالعه تفاوت مورفولوژیک قابل توجهی بین کودکان با هیپرتروفی آدنوئید و کودکان با انحراف سپتوم بینی یافت نشد. به نظر می رسد وضعیت دهانی باز و تغییرات دروضعیت زبان و مندیبل به دنبال تنفس دهانی می تواند منشا اصلی تغییرات کرانیوفاسیال در این بیماران باشد و علت این وضعیت تاثیر قابل ملاحظه ای بر تغییرات به وجود آمده ندارد.

زمینه و هدف: تصحیح انحراف بینی مشکل است و تفاوت زیادی با انحراف تیغه بینی دارد. در تصحیح این انحراف نشان های غیر قرینگی را می توان ردیابی کرد. همراهی چهره نامتقارن با انحراف بینی نکته ای است که از نگاه جراحاتی که روی انحراف بینی متمرکز شده اند، دوره مانده است. این مقاله به مطالعه ارتباط چهره نامتقارن با انحراف بینی می پردازد.مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 5822 تصویر قبل و بعد از عمل مربوط به 547 بیمار زن و 124 بیمار مرد مورد بازنگری قرار گرفتند. از این تعداد بیماران سه گروه مشخص زیر برای مطالعه انتخاب شدند:گروه A: بیمارانی که عدم تقارن واضح در بینی و چهره دارند، گروه B: بیمارانی که بینی نامتقارن ولی چهره متقارن دارند، گروه C: بیمارانی که چههر نامتقارن و بینی صاف دارند.اندازه گیری های متفاوتی بر روی عکس های انتخاب شده انجام شد که شامل اندازه گیری گوشه خارجی چشم تا کناره های خارجی دهان (D1) و اندازه گیری خارجی ترین قسمت قوس گونه ای تا خط وسط صورت (D2) دریک طرف و مقایسه آن با طرف مقابل به منظور پیداکردن اختلافات تشریحی حقیقی بود. برای انجام مقایسه های مورد نظر از روش های آمار استنباطی نظیر آزمون ویلکاکسیونیومان - ویتنی و تحلیل واریانس بهره گرفته شد.یافته ها: به کارگیری آزمون ناپارامتری کروسکال والیس نشان داد که اختلاف میانگین اندازه D1 بین سه گروه از نظر آماری معنی دار بوده است (P<0.001). همچنین اختلاف میانگین اندازه D2 در سه گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری را نشان ندارد (P=0.963).نتیجه گیری: به نظر می رسد تاخیر رشد قابل توجهی در قسمت میانی صورت و اوربیت در طرف مقعر بینی وجود دارد و این مانع می تواند علت بسیاری از عدم تقارن های چهره و بینی باشد.

کندروسارکوم از تومورهای نادر سر و گردن است که دراین مقاله دو مورد از کندروسارکوم سپتوم بینی که به بخش گوش و گلو و بینی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) مراجعه نموده بودند، معرفی می شدند. درهر دو بیمار، کندروسارکوم نواحی بینی، سلولهای اتموئید خلفی و قدامی، سینوی اسفنوئید و اینتراکرانیال را درگیر کرده بود. بنابراین رزکسیون کامل تومور مشکل بود. در مورد هر دو بیمار تاخیر در مراجعه یا تشخیص وجود داشت. علائم اصلی تومور انسداد بینی و خونریزی است و درمان انتخابی آن عمل و رزکیون کامل تومور می باشد.